Kunst og litt graut

I ped`økta i dag diskuterte me samfunnet sin påverknad på skule, elevar og lærarar. Me snakka om læraren sin rolle i klassen, og korleis den har endra seg frå før. Me var innom didaktikken, kva dette var og korleis denne er knytta til fag og undervisning.

Det blei nemnd at det å vere lærar er ein kunst. Det er sant at det er eit samansett yrke. Eg meiner lærarar treng mange eigenskapar for å gjera jobben sin så godt som mogleg. Ein skal kunne sjå faget frå fleire sider og kunne setja seg inn i elevens perspektiv. Krav til haldningar, ei rolle som oppdragar og leiar impliserar at jobben er komplisert. Samtidig har ein reglar, elevar, planar og andre faktorar ein må forholde seg til heile tida. Det heile kan kanskje sjåast som ein feit graut ein kan ha problem med å røra i av og til. Så er det berre opp til læraren å finna ut kor mykje melk ein skal ha i for at hjulet skal gå rundt. Og det er ikkje enkelt!

Didaktikk verkar som eit spanande fag. Det å vite kva/kvifor/korleis, blir ei utfordring å bli kjend med. Økta blei slutta av med sitatet, "Undervisning og læring er ikkje det same". Undervisning legg til rette for at læring kan skje. Så er det berre opp til didaktikken om det let seg gjera.